Up to the same old tricks

Ég er búinn að vera tæpa tvo sólarhringa í Svíþjóð og ég er strax byrjaður á gömlu trixunum. Eins og til dæmis þeim að fara úr skónum mínum og skilja þá eftir á víðavangi. Þegar mamma sótti mig til Leós í kvöld þá veitti hún því athygli að ég var á tásunum (sem er eiginlega samt framför frá sokkunum, ófá pörin farin forgörðum á svoleiðis brölti). Nema hvað mamma spurði mig hvar stígvélin væru og ótrúlegt en satt þá mundi ég hvar ég hafði skilið þau eftir, í sandkassanum á fimmunni.

Mamma: Egill, farðu og sæktu stígvélin þín

Egill Orri: En ég er svo hræddur við allt þetta myrkur

Mamma: Þá hefðirðu ekki átt að skilja stígvélin þín eftir

Egill Orri: Viltu ekki koma með mér? Plís! Plííííííís!

Mamma: Jæja þá, ég skal koma með

Egill Orri [þegar hann var búinn að sækja stígvélin og var að hreinsa á sér fæturna] Mamma! Ertu að fara á undan mér? Ætlarðu bara að skilja litla strákinn þinn eftir hérna í myrkrinu? Ha! Bara aleinan, litla strákinn þinn?!

Já - ég kann alveg að höfða til samviskunnar í henni móður minni.