Erill

Ég er mikill hjálparkokkur og fékk að fara með afa á Shell í morgun. Fór með þær skipanir móður minnar þangað að í dag væri ekki nammidagur og sömu reglur giltu hérna og í Svíþjóð, nammi skyldi bara borðað á laugardögum. Líka þó að afi manns eigi sjoppu. Þegar mamma mín kom svo niður á Shell í hádeginu að fá sér 'mömmumat' þá mætti ég henni með hvorki meira né minna en 1 stk (sykur)Svala, einn stóran ópalpakka (ekki þann fyrsta skv. upplýsingum ömmu minnar), eina dós af kartöflustráum og auk þess stórt glas (hálftómt) af ískrapi. Þetta fór ég með eins og fjársjóð og stakk undan upp á háaloft þegar mamma mín gerði við þessa neyslu athugasemdir. "En mamma! pakkinn er jú opinn og þá get ég jú ekki lokið honum aftur svo ég verð jú að äta þetta färdigt. Maður á alltaf að klára" útskýrði ég sannfærandi og gaf mömmu minni einn ópal til að reyna að blíðka hana. "Mamma! sagði ég svo, förum í golf og ég get tekið allt góðgætið mitt með!" Ekki varð nú af því þar sem mamma mín var pínu slöpp í bakinu því var stefnan tekin á sund í staðinn. Þar emjaði ég eins og kettlingur í hvert sinn sem mamma mín stakk upp á því að ég færi í rennibrautirnar - einn þ.e.a.s. Mér þótti vissara að hafa mömmu mína með, annars gæti ég sem best drukknað. Mér fannst ég líka hafa unnið heldur betur fyrir svoleiðis þjónustu. Eins og ég benti á hafði ég verið ofsalega duglegur. Sótt símann fyrir mömmu, farið að sofa, hlustað á músasögur (sem eru í sérlegu uppáhaldi) og sótt húfuna mína.

Hvað er hægt að fara fram á meira?